Man F’a Sani

Man F’a Sani (man van dat ding) is een kort verhaal over liefdesperikelen die de jouwe konden zijn. Het is een verhaal in wording dus er kan en zal van alles gebeuren tijdens het verloop..

“Ik moet echt weg nu. Het is al laat mang.” Guno nam haar handen in de zijne en keek diep in haar donkere ogen. “Blijf nog even”, ze keek hem bijna smekend aan. Hij zag de vertwijfeling en wendde met moeite zijn blik af. Een mengeling van gevoelens overspoelde hem. Hij nam haar dik, vol en gitzwart haar dat in slierten over haar gezicht hing in zijn hand en deed het achter haar oor.

Rita was een mooie vrouw. Een typische mix van Creool, Indiaan en ergens ver wat Europeaans bloed. Ze had van die hoge jukbeenderen en donkere , net niet amandelvormige, ogen die soms flauw, ondeugend vochtig en verleidelijk konden kijken. Als ze kwaad was wilde je liever haar blik vermijden. Ijskoude en tegelijk vurige flitsen leken dan in snel tempo elkaar af te wisselen. Het gevolg was dat je dan zo gauw mogelijk wegwilde. Ver weg uit haar gezichtsveld. Haar glanzende huid was strak, soepel, gaaf en jeugdig. Borstellige wenkbrauwen en lange wimpers, in combinatie met volle lippen die vaak genoeg haar bijna volmaakt gebit toonden, maakten haar gelaat tot een genot om te aanschouwen.
Ze wist toch dat hij weg moest. Uren hadden ze in bed doorgebracht, gestoeid, de liefde bedreven en over allerlei liggen babbelen. Hij had zich eerst gevleid gevoeld maar haar aanhoudendheid begon hem lichtelijk te irriteren. Nu het tijd was dat hij echt weg moest, dan a sma e plak. Hij vroeg zich af of ze het met opzet deed.
“Is al goed…ga maar”, zei ze terwijl ze naar zijn door ergernis vertekend gezicht keek. Ze keerde zich om en greep naar de deurknop. Guno pakte haar vast en omarmde haar. ” Sorry … Ik weet dat het soms moeilijk is, maar voorlopig kan het niet anders”, sprak hij zacht. “Je …je weet niets. Ga maar …ze wacht op je”, ze sloeg de deur hard dicht…
“Shit”, hij voelde er veel voor de deur in te trappen, maar beheerste zich. Ze wist precies hoe ze een fijne avond kon bederven. Gehaast en fronsend stapte hij de auto in en met gierende banden verliet hij de Flamingo straat. Hij zette zijn achteruitkijk spiegel goed en zag nog net het vlekje bij zijn hals. Vloekend probeerde hij het te camoufleren, maar wat hij ook deed, de “zuigzoen” die ze ongemerkt in zijn hals geplant had, bleef merkbaar. Automatisch knoopte hij zijn hemd helemaal dicht.
Tegen middernacht kwam hij thuis aan. Alle lichten waren reeds uit. “Mooi zo …a sma e sriebie k’ba”. Geruisloos ging hij via de achterdeur het huis binnen. Hij sloop de badkamer in en deed het licht aan. De vlek was niet echt groot, maar groot genoeg om een “lo” koppijn te veroorzaken. En hij had Rita nog zo verzocht om dat niet te doen. Schuldgevoelens bekropen hem nu. Hij zuchtte diep en probeerde een vaag angstgevoel te onderdrukken “Niemendal a vrouw o broko ing ede als ze dit ziet”, dacht hij.
“Vanwaar kom je zo laat!” Een schelle geirriteerde stem deed hem opschrikken.

“Je slaapt nog niet?” vroeg hij ontwijkend. Ze had een doorzichtige roze slaapjurk aan. De donkere driehoek tussen haar benen was net niet zichtbaar. “Ik heb de hele avond op je gewacht… waar was je?” drong ze aan. Guno ging dicht achter haar staan. “Ik heb je gemist”, fluisterde hij terwijl hij haar hand vastpakte. “laat me met rust”, beet ze hem toe. “Ssssst… Carmen…niet boos worden schatje, je weet dat ik er niet tegen kan als je boos bent op me”, slijmde hij. Ze maakte een vette tyuri, trok haar hand weg en liep resoluut de slaapkamer in.

Hij stak een sigaret op en ging achter de computer zitten. Achterover leunend met beide handen achter zijn hoofd en de sigaret bengelend tussen zijn lippen keek hij voor zich uit. Even kwam het in hem op om online te gaan, maar hij bedacht zich.

“Jongu…sang…fa mi fadong in a disi…?” Guno sloot de ogen en in gedachten herleefde hij de eerste ontmoeting met Rita. Ergens op het internet was hij een lijst met ICQ nummers van Surinamers tegen gekomen en had een stuk of 4 berichtjes gestuurd. Rita was de enige die gereageerd had. Aanvankelijk hadden ze korte berichtjes uitgewisseld. Ze stapten over naar MSN omdat daarmee ook makkelijker voice gesprekken gevoerd kunnen worden. En voordat hij erg in had brachten ze zo uren door. Alsof dat niet genoeg was belden ze elkaar ook steeds vaker. Hun gesprekjes werden steeds intiemer en het leek alsof ze geen geheimen hadden voor elkaar. Ze wist dus ook van Carmen af. Met veel moeite had hij haar kunnen overtuigen hem ergens te ontmoeten. Guno moest even lachen. Hun eerste ontmoeting…wow…ze was veel leuker in het echt. Veel “nicer” dan op de foto die ze hem gestuurd had. Ineens hoorde hij een zacht gesnik uit de slaapkamer komen.

Zachtjes liep hij de slaapkamer binnen en kroop voorzichtig het bed in. Hij zette zich achter Carmen, sloeg zijn rechterbeen over haar heen en kuste teder haar hals. Ze begon nu heviger te snikken. “Niet doen…alsjeblieft liefje. Doe dat niet. Het is nergens voor nodig”, Guno streelde haar arm en begon lichtjes haar schouder te masseren. “Ik heb je al gezegd dat je me met rust moet laten. Ga maar weer waar je zo laat vandaan komt”, siste ze vals. Hij voelde haar even relaxen en maakte daar gretig gebruik van. Hij masseerde iets inniger haar schouders en ze kreunde zachtjes. Met een vloeiende beweging keerde Guno zich om en zette hij zich bovenop haar. Hij plaatste zijn knieen aan weerszijden van haar heupen, terwijl zij probeerde hem weg te duwen. “Laat me mang”, gromde ze. Zwijgend keek hij haar aan. Hij boog voorover en kuste haar op het voorhoofd. Met de achterkant van zijn duim veegde hij teder haar tranen weg. Voorzichtig kuste hij haar op de ogen. “Je houdt niet meer van me”, protesteerde Carmen zwakjes. “Ssssst…”, fluisterde hij in haar oor en prompt duwde hij het puntje van zijn tong erin.

Al gauw was Carmen vergeten dat ze boos en verdrietig was. Ze ging helemaal in op de handelingen van Guno. Hij was blij dat in elk geval deze episode toch nog goed zou komen. Elk moment dat zijn mond niet een of andere liefkozende handeling op het lichaam van Carmen uitvoerde, fluisterde hij haar lieve woordjes toe. Carmen sloeg haar armen om hem heen en hij voelde haar nagels in het vlees van zijn rug dringen. Hij lag nu bovenop haar en terwijl hij haar hard en brutaal nam bracht hij zijn hals naar haar mond toe. Niets vermoedend en vol passie zoog Carmen zich spontaan vast aan zijn hals.

Guno kon zich niet voorstellen dat het allemaal zo makkelijk was afgelopen met het “poesje” aan zijn hals. Intussen had hij er twee. Netjes naast elkaar. Alsof ze met de grootste zorg daar gezet waren.

Vreemd eigenlijk dat vrouwen op die manier een man willen bestempelen als hun “bezit” , kwam het bij hem op. Hij had er altijd problemen mee… if wan sma lieb wan markie na ing skieng… Nu wist hij zelf ook dat ook mannen de gewoonte hadden om hun territorium af te bakenen en op die manier aan de buitenwereld te laten merken dat het hun “ding “ was. Als je zonodig een teken wilde achterlaten doe het dan elders waar het bedekt is.

Ooit eens had hij zichzelf wijs proberen te maken dat hij dat effect had op vrouwen. Dat ze zo buiten zichzelf van passie raakten dat ze moeilijk konden weerstaan en op die manier hun krasheid moesten uiten. Per slot zijn ze geen vampieren. Maar dat was natuurlijk onzin. Hij was er nu heilig van overtuigd dat elke keer als een vrouw een “poesje” zet voor een man, ze dat bewust en met opzet doet.

De gedachte aan het “poesje” dat hij ooit , eigenlijk meer uit kwaadaardigheid, net onder de navel van Carmen gezet had, onderstreepte die overtuiging. Guno lachte even bij de gedachte dat hij als tiener zo graag een poesje wilde…om zijn volwassenheid te tonen Nu is het een andere torie, stille getuige. Probleem!

Carmen was vroeg op die Zondag. Ze stond in de keuken en neuriede zachtjes een ouwe Otis Redding poku. Af en toe fluisterde ze het refrein : “I don’t know what you got…but it sure is good to me…” Ze pakte een kopje thee en zette zich glimlachend aan tafel. Afwezig roerde ze in het kopje terwijl ze naar buiten keek.

Het regende en het Marowijne project leek nog in diepe slaap. “Vanavond komt hij vroeg van het werk, hij heeft dat beloofd. Ik zal hem verrassen met wat lekkers” dacht ze. Hij kon zo lief en teder zijn soms. “Ik denk dat ik echt van hem hou, was hij maar niet zo’n vrouwejager”, Carmen zuchtte en dronk haar kopje leeg…

R ita stond dicht tegen het raam. Het glas was beslagen aan de binnenkant, terwijl grote regendruppels bijna ritmisch uiteenspatten aan de buitenkant. Langzaam liet ze haar vingers over het glas glijden en zonder er erg in te hebben vormde haar wijsvinger een grote “G” . Ze keek er even naar en wiste het gauw weg met haar vlakke hand. Zuchtend maakte ze opnieuw een “G”, maar nu veel sierlijker.

“Nonsense!… Als hij het zo wil..dan kan hij zijn zin krijgen!” Het leek alsof ze tot een besluit gekomen was. Ze moest even stilletjes lachen…ze wist dat hij boos zou worden, maar had er niet aan kunnen weerstaan haar stempel te laten op hem. “Hij zoekt het wel uit”, had ze op dat moment gedacht. “Misschien had ik het niet moeten doen. Maar wat verwacht hij dan van me, dat ik gedwee tweede viool ga spelen…niet voor lang dan…hah!” Terwijl ze haar computer opstartte , staarde ze naar buiten en liet haar gedachten de vrije loop.

Een stuk of vier berichtjes flikkerden over haar scherm en brachten haar terug tot de werkelijkheid. Er was ook een van Guno…ze snakte ernaar die te lezen, maar bedwong zich… “Aha, Eddie was er ook bij en die was nog online. “Als ik je in mijn armen krijg…al was het voor heel even. Ik zou je laten beven…”

Rita glimlachte bij het lezen hiervan. Eddie kon haar altijd met het grootste gemak tot lachen brengen. “Hij wil me laten beven. Ai mi boi… die gelegenheid zou hij misschien krijgen… Guno kon het vergeten “, dacht ze. Eddie had haar gemist online en wilde haar bellen. Ze stuurden enkele berichtjes over en weer. ” Ach, het kan geen kwaad”, dacht ze en ze typte het nummer van haar mobiele telefoon voor hem. Een minuut later ging haar mobiel over. Ietwat zenuwachtig pakte ze het toestel op. “Ha… halloo…Rita hier…” “Rita…ben jij dat schatje…eindelijk kan ik je lieve stem horen…ik heb zo lang hierop zitten wachten”, Eddie sprak met een rustige en beheerste stem. “Hmm”, kirde Rita, “ ze pauseerde even. Als…als je eruit ziet zoals je klinkt…”, ze giechelde even en liep weg van haar computer.

Ze had een korte rode rok aan en een okselmouw bloesje. Langzaam zette ze zich op haar bed en bedacht zich even dat ze erg brutaal en gedurfd met Eddie geweest was online. Hij scheen over de telefoon op dezelfde wijze door te willen gaan. Ze raakte opgewonden door zijn stem en haar eigen gedachten. Zachtjes streek ze met haar vlakke hand over haar linkerborst . Alsof Eddie dat aanvoelde begon hij haar zoete woordjes toe te fluisteren. Ze hoorde of zag de berichtjes van Guno op haar scherm niet.

Rita lag uren daarna met haar hoofd onder haar kussen en vroeg zich af hoe ze zich zo had kunnen laten gaan. Tot nu toe had ze het niet voor mogelijk gehouden, maar Eddie had haar zonder veel moeite zover gekregen dat ze, terwijl ze naar zijn donkere en indringende stem luisterde, automatisch zijn suggesties uitvoerde. Voordat ze er erg in had, zat ze met haar hand tussen haar benen in zijn oren te hijgen. Het was uiteraard niet de eerste keer dat ze zichzelf tot een climax gebracht had, maar dit sloeg alles.

Een totaal onbekende man had het vermogen haar alles om zich heen te doen vergeten en zich over te geven aan haar lichaam. Ze voelde haar hartslag versnellen…Eddie vuurde haar aan. Hij fluisterde haar toe wat hij allemaal met haar doen zou…en hoe. Haar gehijg werd heviger en ze voelde dat het niet lang zou duren.

Na deze sessie was het voor haar duidelijk dat ze Eddie wilde ontmoeten en spraken ze af bij Telesur. Hij zou haar herkennen aan een zwarte legging en een rode bloes die ze speciaal voor hem zou aantrekken.

Eddie had reeds vroeg post gevat bij Telesur. Al heel gauw viel zijn oog op een slanke dame die constant zijn richting opkeek. Hij moest even verzitten , stak een sigaret op en keek nu met volle aandacht naar haar. Ze werd ineens erg beweeglijk en schudde haar linkerbeen, dan weer haar rechter. Hij volgde elke beweging die ze maakte terwijl hij naar haar strakke zwarte leggings staarde en vroeg zich af of ze wel een broekje daaronder aan had.

De manier waarop de stof haar lichaam benadrukte…Het leek alsof haar vlees elk moment eruit kon springen. “Damn, ze heeft geen broekje aan…en als ze een broekje aanheeft… dan kan ze het wel goed verbergen,” dacht hij…

“Hallo…halloo,” hoorde hij een stem in de verte. Met een ruk keek hij op. Ze was naar hem toegelopen zonder dat hij daar erg in had. “Eddie “?, ben jij dat? In wat een eeuwigheid leek, overwoog hij wat en hoe hij het haar zou zeggen. Aangemoedigd door de ondeugende blik in haar ogen, kwam het er enigszins brutaal uit: “ Ik zat me eigenlijk alleen maar af te vragen of je wel een directoir aan hebt.” Verbaasd keek ze hem aan. Even leek het alsof ze tegen hem zou uitvaren. Dan veranderde haar uitdrukking. Er verscheen een glans in haar ogen en met een brede grijns zei ze: ”hah…dat zou je wel willen weten he?” “Maar natuurlijk… wat dacht je dan?” reageerde hij.

Eddie was intussen uitgestapt en keek haar vol in het gezicht aan. Het viel hem op dat ze teveel kayal gebruikt had. Haar ogen waren vochtig en de omgeving rond haar hoge jukbeenderen was bezaaid met kleine goudachtige fonkelende deeltjes. Overmatige lippenstift scheen hier en daar op haar voortanden een vlekje achter te laten. Haar volle lippen en uitnodigende mond verdrongen dat echter.

Een echte sranan briesje deed een lok in haar gezicht waaien. Hij raakte in de ban van de simpele en soepele beweging die ze maakte om enkele draadjes haar uit haar mond te halen. Als vanzelf schoot zijn hand uit en met de achterkant van zijn vingers schoof hij het haar uit haar gezicht.

Ze pakte zijn hand vast en keek hem even aan en sloeg haar ogen neer, “bedankt, maar dat kan ik zelf wel,” Er klonkt een duidelijke aarzeling in haar stem. Ze liet zijn hand niet los. “Sorry…maar ik stelde me niet voor. Niet officieel nog tenminste. Mijn naam is Eddie…aangenaam,” mompelde hij. Vol verwachting keek hij haar aan. Ze giechelde, “Rita, ook aangenaam,” zei ze.

Hij stamelde een verontschuldiging over zijn brutale vraag en nodigde haar uit om ergens iets te gaan drinken. Eddie gebaarde haar plaats te nemen. Hij kon niet nalaten in haar bloesje te kijken terwijl ze half gebukt instapte. In een flits zag hij zag hoe de tepels van haar volle borsten hard tegen de binnenkant van haar bloesje drukten.

Nauwelijks was ze ingestapt of hij legde zijn hand op haar linkerdij. “Waar zullen we naartoe gaan,” vroeg hij schijnbaar ongeinteresseerd. “Het maakt mij niets uit,” lachtte ze hem toe. Speels kneep hij nu in haar dij…”Ok… dus je laat het helemaal aan mij over? Abun dang…” Zijn ogen rustten heel even op haar kruis.

Teisterend langzaam deed ze haar benen vaneen. Hij slikte een paar keer, schraapte zijn keel en trok zijn hand weg. Strak voor zich uitkijkend zette hij de auto in beweging. Met veel moeite lukte het hem niet weer te kijken. In gedachten zag hij echter niets anders dan volle, bolle en uitnodigende vormen.

Ze zag er veel beter uit dan op de foto’s die ze hem gestuurd via e-mail.“Disi ka na mi anu,” dacht hij bijna luidop. “Wat zei je?” vroeg Rita? “Mie wan’ hori yu na in’ mi anu,” fluisterde Eddie. “Ik ben niet zo hoor,” zei Rita terwijl ze met “schele ogen” naar hem keek. Hij zag echter net nog de glimlach op haar lippen, voordat ze haar gezicht afwendde.

Ze bevonden zich nu aan de Anton Dragten weg, nabij de zogeheten ‘boulevard.” Zonder na te denken maakte hij een sierlijke bocht… de boulevard op. Voorzichtig ontweek hij de ene waterplas na de andere. Eddie reed zo dicht mogelijk naar de rand. Dichtbij het vuile water van de Suriname rivier. Hij bracht de auto tot stilstand. “Waarom heb je me hier gebracht,” sprak Rita terwijl ze strak voor zich uitkeek. Aan de overkant van de Suriname rivier flikkerden de lichtjes. Een muskiet was de auto binnengevlogen… Geamuseerd keek Eddie hoe ze een onbeholpen poging maakte om de muskiet dood te slaan. “Ik haat deze beesten,” siste Rita terwijl ze loerend om zich heen keek. “Even…zit even rustig,” fluisterde Eddie. “Beweeg niet, ik zie em, “ loog Eddie.

Langzaam leunde hij naar Rita. Haar volle borsten deinden zwaar op en neer en Eddie wilde niets liever dan haar vastpakken en hard tegen zich aandrukken. Haar lichaam tegen het zijne voelen. Haar daar aanraken waar… Plotseling veranderde de uitdrukking van lust op het gelaat van Eddie. Zijn gezicht vertrok in een masker van pijn…Eddie voelde hoe een plukje schaamhaar met wortel en al weggerukt werd. Enkele draadjes schenen zich diep in zijn vlees te snijden. Hij liet zich terugvallen op zijn stoel en greep naar zijn kruis. “Mijn God…wat heb je?” vroeg Rita geschrokken. “Uh…um…niets..no spang,” mompelde Eddie. Hij probeerde de onderzoekende blik van Rita te vermijden.

Eddie veegde een paar grote druppels zweet van zijn voorhoofd. “Rita…,” zei hij hees “ zie je wat je met me doet?” Ze keek hem beduusd en toch een beetje ondeugend aan, “Wat…Ik heb je niets gedaan…vertel op jongen” Hij keek haar met een smekende blik aan en greep haar hand vast. Zij staarde glimlachend naar de bobbel in zijn kruis… “Hm…niet gek…helemaal niet gek..hij is wel nog een beetje groen. Maar als hij niet gauw iets doet, ga ik gillen,” dacht Rita. Glimlachend bekeek ze hem.

“Twee dagen geleden was hij niet zo timide over de telefoon. Al die geweldige dingen die hij met me zou doen. Ik ga hem mores leren”, Rita keek nu ernstig voor zich uit. Ze had de lust in zijn ogen gezien. Hoewel ze niet “gemakkelijk” wilde overkomen leek ze toch ook haar zinnen op hem gezet te hebben. Ze keerde zich naar hem toe en vroeg zachtjes: “Wat nu Eddie?” Ze zag de twijfel in zijn ogen en besloot maar het heft in handen te nemen.

“Ik vind het maar niets hier, zullen we ergens naartoe gaan waar we helemaal alleen kunnen zijn?” Hij liet dat zich niet twee keer zeggen en startte meteen de auto. “Eddie,” dacht Rita terwijl ze relaxed achterover leunde “wakti m’o pur krasi gi yu…ik ga je om je moeder laten gillen.” Een duivels trekje verscheen om haar lippen. Langzaam liet hij de auto de helling van de oprijlaan van Riverclub afrollen. Zijn ogen gleden automatisch langs tientallen netjes geparkeerde auto’s. Alsof hij op zoek was. “Je weet maar nooit wie je allemaal hier tegen het lijf kan lopen,” zei hij meer tegen zichzelf dan tot Rita. “Kom je dan vaak hier,” vroeg Rita. “Af en toe…ja af en toe. jij? Ben jij wel eens eerder hier geweest?” Eddie keek haar vragend aan.

Hij parkeerde de wagen dicht bij de acheringang van het hotel. Tussen twee dwergpalmen. “Krijg ik geen antwoord? Ik ben zo terug, ga niet weg,” zei Eddie lachend. Met grote en afgemeten passen verdween hij via de achterdeur. Rita begon het ineens warm te krijgen. Ze grabbelde in haar handtasje, keek denkelijk en sloot het weer. “Heb ik je lang laten wachten,” klonk de ietwat opgewonden stem van Eddie. Triomfantelijk draaide hij een sleutelring met een sleutel rond zijn wijsvinger .. “7F…laat zien…aha net hier”. Hij wees naar een kamer net tegenover de palmen.

“Kom je?” Eddie pakte haar hand en duwde haar zachtjes voor zch uit. Op korte afstand zag hij hoe haar welgevormde billen trilden. Bij elke stap leken ze te lonken naar hem. Alsof ze speciaal ontworpen waren om hem gek te maken. “Yes!” wilde Eddie het uitschreeuwen. Zichtbaar opgewonden frommelde hij met de sleutels. Onhandig probeerde hij de deur te openen. Even vloekte hij. Rita stond nu dicht achter hem. Haar hete adem sloeg zijn nek.“Kan je het gat niet vinden Eddie?” vroeg ze giechelend. “Shit,” zei Eddie.

Hij liet de sleutel in het slot, keerde zich snel om, greep haar bij de schouders en drukte haar tegen de deur. Ze sloeg haar open op en zag zijn gezicht dreigend op haar afkomen. Met zijn handen aan weerszijden van haar gezicht drukte hij zijn lichaam tegen haar aan. De slagader bij haar keel ging vreselijk tekeer. Eddie voelde haar versnelde hartslag tegen zijn borstkas. “Ik zal geen moeite hebben om jouw gat te vinden,” hijgde hij.

Zijn mond was dicht tegen haar linkeroor gedrukt. Speels beet hij in haar lelletje. Ze sidderde heel even. Haar tepels drukten hard tegen hem aan. Hij liet zijn lippen lichtjes langs haar hals dwalen, terwijl zijn handen haar middel omvatten. Zijn vingers speelden even met de rand van haar legging, net onder haar navel. Ze snakte naar adem. “Eddie…Eddie,” fluisterde ze. Zachtjes drukte ze tegen zijn borst. “Eddie..maak die deur open noh?” Langzaam liet hij haar los.

Hij streek een paar keer door zijn haar en opende zwijgend de deur. “ Na jou,” hij maakte een uitnodigend gebaar. Rita ademde zwaar terwijl ze de donkere kamer binnenstapte. Eddie vond de switch en deed het licht aan. “Waar is het toilet hier?” Rita keek om zich heen. “Net achter je,” Eddie wees naar een lichtblauwe deur achter haar. “ Ga je gang maar,” zei Eddie die intussen op het bed was gaan zitten. Hij plaatste een kussen tegen de muur aan het hoofdeind van het bed, leunde er half liggend tegenaan en probeerde zo relaxed mogelijk te wachten op de dingen die zouden komen. Druipnat kwam Rita de badkamer uitgelopen. Ze had een veels te kleine handdoek om zich heen geslagen. Eddie kon zijn ogen niet van haar weghalen.

Hij zag hoe de druppels water als glinsterende pareltjes langs haar benen dropen. “Kong dja,” met een snelle beweging trok hij het doek van haar lijf en trok hij haar het bed op. Hij begroef zijn gezicht in haar boezem. Rita liet hem begaan. Plots verscheen het duivels lachje weer op haar lippen. Ze stootte Eddie van zich af. Met trillende vingers trok ze zijn kleren van zijn lichaam. Eddie lag op zijn rug, zijn ogen gesloten en een grijns op zijn smoel. Voordat hij er erg in had zat Rita bovenop hem. Ze kuste zachtjes zijn hals en gleed met haar vochtige tong over zijn borst. Even draalde ze bij zijn navel en deed hem in alle mogelijke bochten wringen. Steunend probeerde hij het ritme van Rita te volgen. Ze zag hoe hij naar adem snakte. “No mek grap…nog niet…nog niet,” kreunde ze.

Ze stopte abrupt en bewoog zich in een keer naar boven. Zonder aarzelen ging ze op haar hurken en gaf ze Eddie geen kans zich te bedenken.“Na dies ie bing wanie tok, dai tek now,” moet ze gedacht hebben. Haar gezicht was nu verwrongen van ingehouden lust. Eddie voelde hoe ze haar vlees op zijn lippen perste. Hij voelde zijn mond zich vullen met trillende en schokkende delen. Hij moest steeds slikken om te kunnen ademen. “A ka sma dies wan kier mie,” dacht hij.

Vergeefs probeerde Eddie haar zacht van zich duwen.

Hij proestte het uit, vloekte luid en duwde haar ruw van zich af…Hij wilde haar het betaald zetten. Niet alleen omdat ze hem zo snel overmand had, maar meer omdat het hem vervuld had met een ongekende sensatie. Met veel moeite had hij kunnen weerstaan aan het gevoel zich helemaal over te geven aan haar dwingend vlees. Dat mocht hij niet.

De onmacht die over hem kwam was ongekend. Hij schrok bij de gedachte dat hij op het punt stond zich helemaal aan haar over te geven. Op een dergelijke, voor hem, vernederende manier. Met onnodig veel kracht duwde hij haar tegen het bed terwijl hij haar benen vaneen hield. Hij was weer helemaal de situatie machtig en liet haar dat merken ook.

“Eddie…ik wil dat je weet dat ik…ik ben eigenlijk niet zo hoor”, ze was nu helemaal uitgeblust en keek hem beschaamd aan. “Niet dat ik er spijt van heb of zo…maar je moet weten dat ik niet altijd zo ben. Ik bedoel…ook al is het de eerste keer dat we mekaar ontmoet hebben…en ik gedroeg me als een echte…een echte…Ik…ik weet echt niet wat er over me kwam.Al die tijd heb er ik over gefantaseerd…maar dit was zoveel beter. Voor mij dan…Echt waar Eddie…het is alsof ik je al mijn hele leven ken.”

Hij hield zijn sigaret tussen duim en wijsvinger en trok langzaam eraan terwijl hij haar licht fronsend en geamuseerd opnam. “Je kan me nog meer vertellen”, dacht hij eerst bij zichzelf. ” No spang schatje…Ik weet wat je bedoelt en ik voel me echt vereerd. Ik bedoel we kennen mekaar technisch al langer dan een jaar…toch?” “Kom…kom hier”, hij trok haar zachtjes naar zich toe.

Ze verborg haar gezicht in zijn hals en hij verstarde even toen hij haar lippen tegen zijn lichaam voelde. “Je hoeft niet te schrikken, ik zet heus geen zuigzoen voor je”, ze keek even naar hem op en verborg snel haar gezicht weer. “Weet je Eddie…is eigenlijk jouw schuld dat ik zo deed. Je weet toch…al die keren toen je zo tekeer ging met me over de telefoon dacht ik dat je het ook echt wilde. Of was het gewoon bigi mofo van je? Eddie wist best waar ze het over had maar deed alsof hij geen flauw idee had waarover het ging.

“Hoe bedoel je ? Hoe is het mijn schuld?” Hij keek naar het plafond nam een grote trek aan zijn sigaret en blies de rook zo hoog mogelijk. “Ooh..dus wacht eve..je bent zogenaamd vergeten dat je me ondersteboven zou pakken en allerlei geweldige dingen met me zou doen. Je zou me laten beven toch? Da nu wanneer puntje bij paaltje moet komen.. da paaltje e las pasi. Zo is dat noh?

Carmen

“Hou je van me?”, ze keek hem vol in zijn gezicht aan. “Zeg me eerlijk Guno…hou je echt van me?” “Natuurlijk hou ik van je. Waarom vraag je dat? Twijfel je? Hij keek even weg van haar. “Heb je iemand anders? Kijk na me…”, ze zocht naar zijn ogen. Zijn mond krulde heel even en lichtjes tot een zwakke glimlach. Carmen beet op haar trillende onderlip.

“Ik wist het, je moet niet denken dat je mij kan bedriegen Guno”, haar ogen fonkelden terwijl ze hem in woede aanstaarde. “Hou nou op met dat gelul meisje, kom hier”, hij pakte haar hand vast en dwong haar op de sofa te zitten.

“Je moet ophouden met je argwaan en niet naar verhalen van anderen luisteren. Je weet bliksems goed dat mensen ons uit mekaar willen hebben. Als jij naar die mensen wil luisteren dan moet je je gang maar gaan. Begrijp wel goed dat je me niet moet betichtigen als je geen bewijzen hebt. Niet omdat je een fucking droom had of omdat een vogeltje je iets toe fluisterde moet je mij zitten opfokken. En vertel me niets over geen enkele kaolo intuitie. Snap je wat ik bedoel?”

Guno was op dreef en zou zich niet laten kannen. Het vreemde was dat diep in zijn binnenste hij haar wilde vertellen hoe hij in deze benarde situatie terechtgekomen was. Hoe hij er zelf ook onder leed. En vooral hoe hij er een eind aan wilde maken. Hij was te ver gegaan, er was geen weg terug. Het spel dat hij gespeeld had…en nog speelde was gedoemd tot een climax te komen.

Er zouden harde woorden vallen en zij zou niet gespaard blijven, hij ook niet. Hij haatte zijn onvermogen om een beslissing te nemen en wist dat deze besluiteloosheid verregaande gevolgen zou hebben. Te bedenken dat hij niets liever wilde dan dat ze beiden gelukkig waren! Mooi niet dus.

Dag in dag uit deed hij niets anders, dan te proberen aan beider wensen te voldoen. Typisch was het dat wanneer hij bij Carmen was, zijn gedachten automatisch afdwaalden naar Rita. Hij had zich vaak afgevraagd wat uiteindelijk hiervan terecht zou komen. Wanneer ze hun tranen de vrije loop lieten, dan wist hij dat hij er een eind aan zou moeten maken. Hij wist ook dat ze geen van beiden helemaal te vertrouwen waren. Niet dat hij een reden had om echt wantrouwig te zijn. Neen dat niet. Maar slechts het idee.

Trouwens wie vertrouwt nu een vrouw helemaal? Guno wist als geen andere hoe bedrieglijk een vrouw kon zijn. Hij liep naar de veranda en stak een sigaret op. Hij wist dat ze gelijk had. Maar hij kon dat niet toegeven. Dat niet!

De paar jaartjes als taxichauffeur in de binnenstad van Paramaribo hadden Guno een heel andere kijk gegeven op de Surinaamse vrouw. Zijn motto als taximan was altijd een van horen zien en zwijgen. De donkere ruiten van zijn spierwitte Toyota Corolla hebben veel verborgen gehouden.

Hij wist dus hoe ogenschijnlijk saaie huisvrouwen aan hun trekken kwamen terwijl hun man aan het werk was. Hij had meegemaakt hoe zogenaamde vrienden mekaar bedrogen en probeerden elkaars vrouwen in bed te krijgen. Of neen gewoon hun vrouw konden pakken en achteraf samen een borreltje pakken. Laag vond hij het wel dat er opschepperige uitspraken gedaan werden. Neen… Guno wist wat er in Paramaribo te koop was.

Hij wist hoe vrouwen hun zin konden doordrijven en nietsvermoedende mannen konden strikken. Niet om de mannen vrij te spreken natuurlijk. Want hij was vaak zelf een gewillige prooi en had er maar weinige keren aan kunnen weerstaan.

Hij moest even terugdenken aan de keer toen hij op aandringen van een vriend diens vrouw moest uitbrengen. Ze hadden afgesproken met een groepje te gaan stappen maar hij had er geen zin meer in. Ze hadden weer ruzie gemaakt. “Om haar uit zijn ogen te hebben voor die avond zou een aangename afleiding zijn voor beide”. Ongeveer zo had de vriend het omschreven. Overigens was ze reeds aangekleed en opgemaakt terwijl hij net aan zijn derde “djogo” begonnen was.

“Je bent een kaolo boeler. Schijterd! Of denk je dat je Jezus bent”, die woorden zouden hem altijd bij blijven. “Unh? Ben ik niet goed genoeg voor je …Unh? Hij had veel moeite om de jonge vrouw in bedwang te houden.

Haar woede maakte even plaats voor een wanhoop die hij duidelijk van haar ogen kon aflezen. Ze zat zwaar te ademen en hield beide handen voor haar gezicht.

Guno streelde zachtjes over haar sluik haar. “Waarom wil je me niet?”, ze keek hem afwisselend poeslief en dan vals aan. “Luister naar me..Ik..ik”, Guno boog naar haar toe en hield haar gezicht in zijn handen.

Hij leverde een innerlijke tweestrijd want ze was een mooie en blijkbaar erg sensuele vrouw. Guno fluisterde bijna toen hij sprak: “Je bent een mooie, lieve en begeerlijke vrouw en het is echt niet dat ik je niet wil”. Ze keek hem ongelovig aan. “Echt waar… je moet je niet afgewezen voelen. Je zou elke man gelukkig kunnen maken. Maar hij is een goede vriend. En als we dit doen kan ik je verzekeren dat we er morgen beiden spijt van zullen hebben”.

Guno had meegemaakt hoe de vrouw nog geen uur daarna tegenover haar man uitgelaten deed en hem uitbundig bedankte voor de leuke avond. Een benarde situatie voor hem toen hij ook nog woorden van dank uit de mond van zijn vriend moest aan horen.

Hij zou ook nimmer vergeten hoe het verlopen was met zijn jeugdvriendin. Dat meisje waar hij jaren op gewacht had. Ze had zoveel voor hem betekend. En al was hij niet van plan met haar te trouwen of zo, ze had hem aardig voor schut gezet. Hij sloot zijn ogen en hoorde haar in gedachten weer snikken…

Hij zou nimmer vergeten hoe het verlopen was met zijn jeugdliefde. Dat meisje waar hij jaren op gewacht had. Ze had zoveel voor hem betekend. En al was hij niet van plan met haar te trouwen of zo, ze had hem aardig voor schut gezet. Hij sloot zijn ogen en hoorde haar in gedachten weer snikken.

Kweek

“Neen…dat is het niet”, ze snikte heftig en schudde haar hoofd. “Sssst…niet huilen schatje”, hij nam haar gezicht in beide handen en kuste haar zachtjes op het voorhoofd. Ze sloeg haar grote met tranen gevulde ogen naar hem op. Hij keek haar doordringend en vragend aan. Ze bedekte haar gezicht weer met haar handen en schokte wild. “Wat is er dan? Vertel het maar”, hij keek haar nu bijna smekend aan.
Hij zat achterover in de auto en stak een sigaret op. Terwijl hij diep inhaleerde vroeg hij zich af wat er met haar aan de hand kon zijn. Hij keek haar aan. Ze zag er goed uit. Een lekkere jonge vrouw. Ze was niet meer het klein meisje dat hem verafgoodde. Niet meer het meisje dat hem bijna over de schutting getrokken had om haar trillende lippen tegen de zijne te persen. Ze was niet meer het onschuldig meisje dat hem die lekkere “roodborstje manja’s” had aangeboden.
Hij kon zich nog elke beweging herinneren die ze bij haar venster gemaakt had. Vanuit zijn venster had hij haar steeds vol bewondering gadeslagen en innig genoten van de speciale show die ze alleen voor hem opvoerde. Haar jonge borsten stonden fier en stevig in de warme Surinaamse avond wind.

In gedachten zag hij nog hoe de wind een intiem spelletje speelde met haar lichaam en haar nachtjapon. Ze had zich steeds langzaam teruggetrokken.
En nu op de dag dat hij zou plukken wat hij dacht dat hij al die jaren gekweekt had, zat ze te snikken alsof haar moeder op sterven lag. Hij raakte lichtelijk geirriteerd en pakte haar vast aan haar bovenarm. Weer keek hij haar aan en ineens was het duidelijk. Ineens leek het alsof hij bezeten werd door een weten. Ineens wist hij wat ze wilde zeggen. Hij nam haar kin in zijn hand en lichtte haar hoofd een weinig op. “Wie was het?” Hij vroeg het zachtjes…bijna fluisterend. Ze slikte hard en opende haar mond om iets te zeggen maar er kwam slechts een grote snik uit. “Wanneer is het dan gebeurd?” Met veel moeite onderdrukte hij zijn woede.
Vaagjes kon hij zich de consternatie herinneren. Hij had zich altijd afgevraagd waarom ze zo hartstochtelijk gehuild had. Ze was ampertjes veertien…hooguit vijftien jaaar oud. Zowel haar moeder als haar vader hadden haar die dag flink onder handen genomen. Ze had slaags gehad en was dagen niet tevoorschijn gekomen. Hij had vergeefs gewacht bij zijn venster. Het hare was dagen achtereen gesloten gebleven.
Hij omhelsde haar stevig en stelde haar gerust. Haar snikken was opgehouden. Met een grote frons op zijn voorhoofd startte hij zijn auto. Toen ze doorhad dat hij terug richting haar huis reed, pakte ze zijn hand vast. Zwijgend keek hij haar aan. Ze zakte haar hoofd en liet hem los.
“Zie ik je morgen?” Ze vroeg het aarzelend.
“Misschien…ik weet het even niet “, hij keek weg van haar.
“Ik weet dat je me nu haat”, ze keek naar haar schoenen.
“Zeg geen gekke dingen, ik zal je nooit haten”. Hij haalde diep adem.
“Als je me nooit meer wil zien heb je gelijk”. De tranen welden weer op in haar ogen.
“Het is zolang geleden gebeurd en het heeft niet veel betekend…Ik…ik…” Ze zocht naar woorden om hem gerust te stellen. Woorden om alles wat erop dat moment speelde ongedaan te maken.
“Doe dat niet. Je hebt gelijk. Het is gebeurd en ik had het moeten weten.” Hij vloekte. Hoe had hij het niet geweten? Ze waren ver genoeg gegaan. Hij had zich vaak bijna onmenselijk moeten inspannen om haar hongerig lichaam te weerstaan. Haar orale vaardigheden zag hij nu ook uitgelegd.
Hij groette haar kort en met gierende banden reed hij weg.
“Ik hou van je “, ze vormde die woorden met haar lippen maar er kwam geen geluid uit haar mond.
Stil keek ze hem na.
Ze wist dat ze hem nooit zou bezitten.
Hij wist dat ook…
Zijn overpeinzingen werden verstoord door het harde dichtslaan van de deur. Carmen was kwaad de slaapkamer ingegaan. Hij wist niet hoe lang hij had zitten mijmeren. Guno zuchtte diep, stak een sigaret op en liep het huis uit. Hij ging op de stoep zitten en een wrange glimlach verscheen op zijn gezicht. “Die sma moet niet gaan denken dat ze mij gaat straffen. Mie datie…ik heb nooit gebrek aan poentje. A sma law na ing ede, da mi na man f’a sani. Ze is jaloers omdat ze iets vermoed. Maar ze weet geen moer”. Hij wist wat het was om jaloers te zijn. Heel goed kon hij zich herinneren hoe hij zich gevoeld had toen hij dacht dat ze met iemand anders flirtte. Ze hadden afgesproken mekaar in Touche te ontmoeten op een zaterdag avond een jaar of wat geleden. Ze hadden mekaar pas leren kennen.

Guno stond met zijn rug tegen de muur van de schaars verlichte hal. Zijn armen over de borst gekruist en zijn blik strak gericht op haar rug. Hij volgde elke beweging die ze maakte en verstijfde heel even toen hij twee grote handen over haar rug zag glijden. Het leek alsof ze huiverde onder die handen. Met groeiende ontsteltenis sloeg hij hun gade. Langzaam haalde hij een pakje sigaretten uit zijn hemdzak en plofte eentje in zijn mond, maar stak het niet aan. Hij keerde zich abrupt om en liep de hal uit. Halverwege de uitgang stopte hij om snel terug te lopen.
Een lichte wanhoop tekende zijn zoekende ogen. Enigszins gerustgesteld merkte hij dat ze nog aan het dansen was. Hij zag nu hoe de grote kerel zich tegen haar aanwreef. Ze had haar handen om zijn hals terwijl hij met beide handen haar billen omvatte. Haar ogen waren gesloten en haar lippen waren lichtjes vaneen. Zo af en toe verscheen er een glimlach op haar gezicht en beet ze lichtjes op de nagel van haar duim. Hij boog zich voorover zodat zijn mond dicht bij haar oor kwam. Het was niet duidelijk of hij haar iets toefluisterde of als hij haar oor met zijn lippen beroerde. Ze bloosde wel hevig en streek met haar tong over haar lippen. Nu begroef hij zijn gezicht in haar hals. Ze giechelde zachtjes.
Moeizaam weerde hij de ene gewelddadige gedachte na de andere. Hij voelde zich beetgenomen en zon op wraak. Hoe kon ze. Dan nam de teleurstelling over. De neiging om een klapstoel, of de halve parbo fles die hij in zijn hand hield, tegen hun hersenpan kapot te slaan werd steeds groter, maar ze waren het niet waard.
Carmen had zich staan afvragen waar hij bleef. Hij zou er reeds tegen tienen zijn. Ze baande zich een weg tussen de mensenmassa en stond uiteindelijk stond ze in de danszaal. Dit was niet haar idee van een soulparty. Ze keek vluchtig naar haar horloge. “Kijk het is al bijna elf uur”, wanhopig keek ze in het rond.
Zijn silhouette tekende zich af tegen de muur. Carmen herkende zijn postuur meteen en liep op hem af. Ze schrok even van de verachtelijke blik in zijn ogen zou. “Guno…jonge… hier sta je en ik loop overal naar je te zoeken. Wat is er met je?” Langzaam drong haar stem tot hem door. Beduusd keek hij haar aan. Vol ongeloof keek hij weer naar het paar op de dansvloer. Dan weer naar haar. Hij keek haar lang aan en trok haar naar zich toe. “Thanks”, stamelde hij dankbaar terwijl hij haar zachtjes in zijn armen nam. “Carmen kom weg, kom alsjeblieft weg…”

Oom Leo

Ze zat alleen in een hoekje en keek schichtig om zich heen. Een hond blafte tegen een piernekie haan die in paniek krijsend en met klappende wieken maakte dat ie weg kwam. De sterke geur van wierook, dram en sigarenrook drongen zich op. Nog even en dan was zij aan de beurt. Ze kon niet terugkrabbelen nu. Een blauwe deur met de afbeelding van Moeder Maria erop ging zachtjes open. Mooi is dat dacht ze. Een vrouw van tegen de veertig werd snikkend uitgelaten. ‘No frede mooi miesie. Na obia taigi mi dat a sembe sa kong baka nomo nomo’, een schaars geklede donkere kerel met een rode lap om zijn hoofd en een grote sigaar tussen zijn dikke lippen liet zijn weinige tanden zien. Hij had een arm om haar en keek bedenkelijk naar de haan. De vrouw liep, hem steeds bedankend, de poort uit. De haan liep driftig heen en weer.
Hij keerde zich om en keek nu naar Rita. Ze had haar handen in haar schoot en keek de man vol aan.
Hij mompelde iets onverstaanbaars en gebaarde haar de kamer in te komen.

De man nam een halve krabasi en goot een flinke teug van een heldere vloeistof uit een stonbatra erin. Met een abrupt achterwaartse hoofdbeweging goot hij de drank zijn keel in. Zijn gezicht vertrok even en hij smakte daarna met zijn tong. “Aaaaagh’…hij rispte luid op en nam plaats aan een tafel. Ze volgde zijn handelingen oplettend.
Hij rommelde in een bakje op de tafel, viste er een doosje lucifers uit en stak de halfnatte sigaar, die nog steeds tussen zijn lippen zat, aan. Al paffend zoog hij er aan en hoestte onverwachts. Een grote rookwolk vergezeld van de sterke sigarengeur vulde de kleine kamer.Diep inhalerend wreef hij met de vlakke hand over zijn gezicht, tot drie keer toe. Ineens slaakte hij een schrille kreet…als een indiaan die in de aanval gaat. Aiiiiiiiih…Rita drukte zich stevig in haar stoel terwijl ze angstig om zich heen keek.

Leo of “oom Leo”, zoals hij zichzelf noemde, stond op en met een glazige blik in zijn bloeddoorlopen ogen staarde hij haar aan. Dan begroette hij haar alsof hij net de kamer binnengekomen was. Hij gaf haar een stevige brasa. “We da un tak so. Gado na fesi…nanga alla ding Komfo”, luid sprak hij in wat op diep Surinaams leek, ze kon hem maar moeilijk verstaan. Weer in de stoel pakte hij een grote rode zakdoek, met witte paisley motieven, waarin een rechthoekige spiegel gewikkeld was. Een wit blokje viel op de tafel. Ze wist niet of dat timmersmans krijt of pimba doti was. In elk geval begon de man ermee te krassen over de spiegel terwijl hij haar ondervroeg. Ze zocht naar antwoorden en deed onopgemerkt moeite om in de spiegel te kijken. Hij keerde echter steeds de spiegel weg van haar.

“Hoe heet je, waar woon je, wie heeft je gestuurd, wat wil je van ons?”, hij vuurde de vragen af in dezelfde diep Surinaamse bewoordingen.
De spiegel hield hij voor zich uit en keek alsof elk antwoord toetste aan hetgeen hij in de spiegel zag. Dan kraste hij opnieuw over de spiegel en de papa moni’s en tal van andere kralenkettingen die hij om zijn hals had hangen ratelden van jewelste en de boei om zijn rechter bovenarm kon het elk moment begeven.
Het lukte haar om duidelijk te maken waarom ze de stap gedaan had naar hem. Het was duidelijk dat ze een kruidenbad zou krijgen en een kratafra nodig had om haar Jeje te verstevigen. Als dat gedaan was zou hij haar een middeltje geven om in het eten van Guno te doen. “Kan ik niet meteen het middeltje krijgen”, vroeg ze. “Dan hoef ik niet terug te komen en ik betaal er wel voor.” “Aaiiih”, ze deinsde terug en zag hoe sman’s gezicht vertrok, ontspande en weer verkrampte. Hij sloeg voorover en zijn hoofd kwam met een vrij harde klap op de tafel terecht. Traag richtte hij zijn hoofd op en veegde een heldere straal slijm van de tafel. Het ding dat bij hem was had hem verlaten en hij glimlachte gemaakt naar haar. Hij vroeg haar wat er gezegd en besloten was. Een beetje verdwaasd vertelde ze alles aan hem. En weer vroeg ze als ze het middeltje meteen kon krijgen. Leo reageerde niet daarop maar verklaarde dat ze de volgende week aanwezig moest zijn.

Wassen

De volgende week was ze prompt op tijd voor haar kruidenbad en kratafra. Hij had bepaald dat ze peprewatra met kassavebrood zou eten. Weer zat ze in het hoekje onder de loods en het duurde niet lang of de man kwam bij haar zitten.
Hij bracht haar naar het achtererf waar er een grote washok stond. Ze keek toe hoe hij met een houten balk de deur aan de binnenkant afsloot.
De man nam een handvol met kruiden uit een van de drie prapis die op een grote stenen tafel stonden en wreef ze over haar schouders, naar haar rug en naar haar borst. Ze voelde hoe hij aarzelde toen zijn vlakke hand haar volle borsten raakten. Ze snakte even naar adem en zag de voldoening op zijn gezicht.
Hij goot de inhoud van de calebas over haar hoofd en ze sidderde onder het koele water. De aangename geur van zevengeesten, wierook en rozen vervulde haar. Ze inhaleerde diep en bedekte haar borsten terwijl het koele water langs haar benen droop.
Ze zag dat hij even van slag gebracht was door haar harde tepels en genoot op een ondeugende manier ervan. Hij kwam dicht bij haar staan en prevelde allerlei onverstaanbare zinnen. Ze voelde een siddering door haar heel lichaam gaan en ze begon te wankelen. Hij trok een stoel erbij en ze begon wild met haar lichaam te schudden. Rita zat rechtop terwijl ze haar boven lichaam soepel en ritmisch van links naar rechts begon te wiegen. Ze had geen controle meer over haar lichaam. De vrouw keek de man bang en vragend aan. Hij keerde zich van haar en ineens hoorde ze een luide knal. Het volgende moment zag ze Guno voor haar staan…Guno…Hij was gehuld in een rookwolk en kwam langzaam op haar af. Ze voelde hoe hij haar op de stenen tafel legde en haar natte kleding verwijderde en zag net hoe de bruine jampanesie sarong die ze over haar boven lichaam gewikkeld had op de natte grond viel. Haar lichaam begon te tintelen toen ze zijn handen overal op haar lichaam voelde. Ze maakte een poging om tegen te stribbelen en probeerde te roepen maar er kwam geen geluid uit haar keel.Ze brandde nu van verlangen en verwelkomde hem. Ze schokte, beefde en gilde en voelde haar lichaam keer op keer exploderen…